Lynas dan pihak pembuat dasar bermain dengan angka sebermulanya, untuk mengaburi isu dengan kenyataan
palsu yang seolah-olah benar bunyinya. Lynas dan kerajaan mendakwa bahawa kilang pemprosesan nadir
bumi yang terbesar di dunia ini mampu mewujudkan peluang pekerjaan. Namun, angka menunjukkan
bahawa jumlah peluang pekerjaan yang diwujudkan oleh sesebuah kilang yang menghasilkan buangan
radioaktif adalah sama dengan peluang pekerjaan yang diwujudkan sesebuah hypermarket.
Menurut maklumat yang diberikan Lynas, bilangan pekerja yang diupah kilang nadir bumi di Kuantan adalah antara 350 hingga 400 orang (angka tepat adalah 236 orang sehingga Disember 2011)(2). Apakah angka ini cukup besar? Cuba bandingkan dengan hypermarket seperti TESCO. TESCO mempunyai rangkaian sebanyak 40 unit di Malaysia, dengan jumlah 15,000 orang pekerja, atau purata 375 orang per unit (3).
Mereka yang menyokong Lynas akan menyanggah dengan hujah, "Kita perlu lihat dalam kerangka yang lebih luas. Seandainya kita mempunyai kilang pemprosesan nadir bumi, maka kita mampu menarik kilang multinasional yang memerlukan nadir bumi ke Malaysia. Jadi, lebih banyaklah peluang pekerjaan diwujudkan." Hujah sedemikianlah antara penekanan Lynas
dan kerajaan Malaysia ketika berdepan dengan rakyat.
Keadaan di China
Pasaran bekalan nadir bumi di dunia hampir dimonopoli China sejak 10 atau 20 tahun kebelakangan.
Kerajaan China mulai menyekat eksport nadir bumi dengan kuota sejak tahun 2003. Seterusnya kerajaan
China mengenakan export tariff sebanyak 10% kepada semua nadir bumi, agar harga nadir bumi di
China lebih rendah daripada nadir bumi di luar negara.
Pada tahun 2008, sekali lagi kerajaan
China meningkatkan export tariff kepada
15-25% mengikut jenis nadir bumi.
Langkah ini telah menyebabkan kekurangan
nadir bumi di luar sempadan China,
menjurus kepada lonjakan harga yang
mendadak. Pada tahun 2010, hasil
nadir bumi China mencakupi 97% (130 ribu
ton) dari hasil dunia, dan kuota eksportnya
hanya 30 ribu ton (1). Dengan kata lain,
kira-kira 75% nadir bumi di dunia yang
berharga rendah hanya boleh didapati
di dalam sempadan China (melainkan
penyeludupan haram).
Di bawah dasar ini, syarikat multinasional yang memerlukan nadir bumi terpaksa membina kilangnya di
China. Cara ini lebih ekonomik (menjimatkan kos), nadir bumi ditambah proses untuk
menghasilkan produk, dan kemudiannya dieksport dari China.
Mampukah Malaysia meniru China?
Namun, apakah kerajaan Malaysia juga boleh meniru langkah China, mengenakan kuota terhadap nadir
bumi untuk menarik pelabur asing? Jawapannya mustahil. Ini kerana nadir bumi yang dihasilkan di
Kuantan adalah milikan peribadi syarikat Lynas. Kerajaan Malaysia tidak mempunyai hak milikan
ke atas nadir bumi itu. Kerajaan Malaysia tidak boleh memaksa Lynas untuk menjual nadir buminya
di dalam sempadan Malaysia.
Menurut laporan pelabur Lynas pada Mei 2011 (4), Lynas telah menandatangani lapan kontrak bekalan nadir bumi dengan Eropah, Amerika Syarikat dan Jepun untuk jangka panjang (10 tahun). Lihat sahaja kontrak "strategic alliance"-nya bersama Sojitz, pengedar nadir bumi terbesar Jepun telah menyatakan, lebih 38% nadir bumi (sekurang-kurangnya 8,500 ton setiap tahun) akan dieksport secara terus ke Jepun. Ditambah lagi kontrak lain yang selebihnya, Malaysia hanyalah sebagai "distribution hub" untuk Lynas.
Malah, walaupun projek joint-venture Lynas dengan Siemens yang sering ditekankan oleh kerajaan Malaysia, ia hanya sekadar pada peringkat letter of intent. Setakat ini tiada janji dalam
hitam putih mahupun lisan bahawa pelaburan ini akan berpengkalan di Malaysia. Jadi, adalah terlalu awal
untuk menyebut projek pelaburan Siemens ini sekarang.
Selain itu, laman sosial Facebool
Lynas (5) menyatakan bahawa satu
kontrak bernilai RM1.2 bilion akan
diperuntukkan untuk Malaysia, apabila
mereka membina kilangnya di Kuantan.
Projek bernilai RM513 juta diberikan
kepada kontraktor di Kuantan.
Perlu diingatkan, bahawa Kuantan telah
menampung buangan nadir bumi oleh Lynas.
Sebaliknya, Thailand telah mendapat "durian runtuh"
yang lebih besar dari Kuantan. Dalam laporan
kewangan tahunan Lynas pada 2011 (6), projek
pembinaan kilang pemprosesan nadir bumi fasa
kedua di Kuantan telah diberikan kepada
satu syarikat Thailand, Toya-Thai Corporation,
dengan nilai antara USD 180 - 210 juta, atau kira-kira RM630 juta.
Industri yang tinggi tahap pencemarannya
Pada awal tahun 2007, ketika Lynas memberi kepastian untuk membina kilangnya di Kemaman, MIDA
(Malaysia Industrial Development Authority) telah memberikan "strategic pioneer status" kepada Lynas.
Dengan kata lain, Lynas dikecualikan daripada membayar cukai korporat untuk 10 tahun, malah dikecualikan
juga duti import dan sales tax untuk semua bahan mentah, mesin, peralatan, aksesori dan sebagainya yang
digunakan untuk pembinaan kilang pemprosesan nadir bumi. (7)
Pada Ogos 2007, Lynas bersetuju untuk menerima tawaran kerajaan Malaysia agar projek ini dipindah dari Terengganu ke kawasan industri Gebeng, Kuantan. Sebagai pampasan lantaran penangguhan yang disebabkan perpindahan tersebut, Menteri Kewangan Malaysia telah meluluskan package insentif yang baru. Pengecualian cukai korporat dilanjutkan dari 10 tahun kepada 12 tahun. Stamp duty untuk pembelian tanah di Gebeng turut dikecualikan. Malah, Lynas memperolehi dana yang tidak melebihi RM1.2 juta untuk tiga tahun, sebagai tabung latihan pekerja Malaysia (8).
Pelaburan Lynas adalah satu pelaburan berisiko tinggi kerana mengancam keselamatan alam sekitar. Bukan sahaja kerajaan kita tidak mengenakan cukai yang tinggi sebagai pampasan
terhadap pencemaran alam yang diakibatkannya, malah diberi pula package insentif sebagai galakan.
Mengapa kerajaan kita sanggup berbuat demikian? Apakah sumbangan 1% GDP itu boleh membeli
kesihatan ratusan ribu orang penduduk di Kuantan? Apakah kerajaan kita benar mahu menilai
kesihatan rakyat dan keselamatan alam dengan wang ringgit?
Negeri Pahang pada asalnya sebuah negeri yang bersih, dengan hutan tropikal dan pantai yang indah.
Kini, kerajaan kita sanggup menggadaikan segala-galanya demi keuntungan yang dinilai wang ringgit.
Anak cucu kita telah menanggung malapetaka lantaran kejadian Bukit Merah 20 tahun yang lalu.
Mengapa tidak kita mengambil iktibar dari sejarah? Mengapa perlu kita mengulangi kesilapan yang lalu?
Kini kerajaan kita membuka pintu untuk Lynas - apakah ini kejahilan, berpandangan pendek,
atau langsung tidak mengendahkan kepentingan rakyat?
*Tan Sek Choong memiliki Ijazah Sarjana Kejuruteraan Kimia. Dsedut, diiterjemah dan disunting
dari teks asal, yang disiarkan di MerdekaReview, edisi bahasa Cina.
Menurut maklumat yang diberikan Lynas, bilangan pekerja yang diupah kilang nadir bumi di Kuantan adalah antara 350 hingga 400 orang (angka tepat adalah 236 orang sehingga Disember 2011)(2). Apakah angka ini cukup besar? Cuba bandingkan dengan hypermarket seperti TESCO. TESCO mempunyai rangkaian sebanyak 40 unit di Malaysia, dengan jumlah 15,000 orang pekerja, atau purata 375 orang per unit (3).
Pada tahun 2008, sekali lagi kerajaan
Menurut laporan pelabur Lynas pada Mei 2011 (4), Lynas telah menandatangani lapan kontrak bekalan nadir bumi dengan Eropah, Amerika Syarikat dan Jepun untuk jangka panjang (10 tahun). Lihat sahaja kontrak "strategic alliance"-nya bersama Sojitz, pengedar nadir bumi terbesar Jepun telah menyatakan, lebih 38% nadir bumi (sekurang-kurangnya 8,500 ton setiap tahun) akan dieksport secara terus ke Jepun. Ditambah lagi kontrak lain yang selebihnya, Malaysia hanyalah sebagai "distribution hub" untuk Lynas.
Selain itu, laman sosial Facebool
Pada Ogos 2007, Lynas bersetuju untuk menerima tawaran kerajaan Malaysia agar projek ini dipindah dari Terengganu ke kawasan industri Gebeng, Kuantan. Sebagai pampasan lantaran penangguhan yang disebabkan perpindahan tersebut, Menteri Kewangan Malaysia telah meluluskan package insentif yang baru. Pengecualian cukai korporat dilanjutkan dari 10 tahun kepada 12 tahun. Stamp duty untuk pembelian tanah di Gebeng turut dikecualikan. Malah, Lynas memperolehi dana yang tidak melebihi RM1.2 juta untuk tiga tahun, sebagai tabung latihan pekerja Malaysia (8).